Ben Johnston werd geboren in 1926 in Macon, Georgia. Hij doceerde compositie en muziektheorie aan de Universiteit van Illinois Urbana-Champaign van 1951 tot aan zijn pensionering in 1986.
Gedurende die tijd was hij in contact met leden van de muzikale avant-garde zoals John Cage en Iannis Xenakis. Johnston startte zijn carrière met traditionele compositie tot hij met Harry Partch instrumenten begon te maken die gebruikt werden in live-optredens en in de studio. Door de tussenkomst van Partch ging Johnston bij Darius Milhaud studeren aan het Mills College in Oakland (in de buurt van San Francisco). Johnston ontmoette daar in 1952 John Cage en werd door hem uitgenodigd naar New York om tijdens de zomerperiode les bij hem te volgen. Johnston verbleef er meerdere weken en samen met Earle Brown hielp hij Cages stuk te produceren voor magneetbanden, Williams Mix. Cage moedigde hem aan om zijn verlangen om elektronische instrumenten te gebruiken in plaats van traditionele voort te zetten, wat toen nog niet erg gebruikelijk was.
Gedurende 10 jaar werkte hij aan de integratie van microtonen in traditionele instrumenten en in zijn compositie-taal. Er waren verschillende fasen in dit werk, maar in 1960 vestigde Johnston zijn microtonale notatie op basis van rationele intervallen van pure intonatie, welke musicoloog Kyle E. Gann beschrijft als een "levenslange trouw" voor de "microtonaliteit."
Ben Johnston werkte ook samen met Burill Philips en Robert Palmer.
Productie
Functie
Compositie