Earth diver

Waar de eerste ons aanmaant niet te wachten op een God die niet zal komen en zelf ons leven te veranderen, ziet de tweede een verband tussen de stadia in een rouwproces en onze omgang met de crisis: van ontkenning, over woede tot depressie en aanvaarding. 

Regisseur Wouter Van Looy schetst in Earth Diver een schijnbaar fictief portret van een samenleving in crisis. Een tekening van een wereld zoals die was, zoals die is en misschien zal zijn. Hij laat daarbij de kracht en eigenheid van verschillende media tegen elkaar schuren in een installatie-achtige setting. Een koor zingt er werk van Heinrich Schütz (1585-1672): religieuze muziek die troost en onsterfelijkheid beloofde in tijden waarin pest en oorlog het huidige Duitsland teisterden. 

Waar Schütz de blik hoopvol omhoog richt, nemen de beelden van videokunstenaar Wim Catrysse ons mee naar de beneden, in de mijnen van Barentsburg, een geïsoleerde Russische buitenpost. De mijnactiviteit is er niet langer rendabel, en God... opgelost in een ‘wereld van markt en strijd’. Niettemin blijft men er in staat van ontkenning delven: steeds dieper, de uitputting nabij. 

Schrijver Paul Verrept weeft een tekst tussen Schütz en Barentsburg. Zijn woorden, gesproken door stemkunstenaar Phil Minton, beschrijven herkenbare menselijke emoties bij de verwerking van verlies. Ontkennend, in woede ontvlammend, onderhandelend, verzinkend in lethargie, aanvaardend.  

De muziek van Nikolaus Brass en de vocale improvisaties van Phil Minton plaatsen een dubbel contrapunt tegenover Schütz en Barentsburg. Geen hemelse gezangen, maar de mens geconfronteerd met het absurde, vastklampend, loslatend, tot zijn essentie herleid.