La voix humaine

In La Voix Humaine zit een vrouw aan een telefoon. Uit haar relaas maken we op dat ze treurt om een verloren geliefde. De dag voordat hij zal trouwen heeft ze met hem een gesprek dat telkens onderbroken wordt. Ze creëert zich een web van woorden, ze woont er als het ware in. Ze verklanken haar angst, haar eenzaamheid, haar verlangen, haar obsessies. Maar hoeveel ze ook zegt, nog meer blijft ongezegd. Ze spelen een spel van leugens en bekentenissen waarin ze probeert hem terug voor haar te winnen. Rondom haar creëert ze een obscure ruimte, alsof ze haar eigen dood ensceneert. De telefoon waaraan ze zich vastklampt blijkt wankele technologie waardoor haar geliefde ontglipt en verdwijnt. De stem die ze hoort laat haar dwalen door het verleden en het verlangen tot de verbinding wordt verbroken.

De jonge sopraan Naomi Beeldens is oudgediende van vele Transparant-projecten. Ze speelde mee in Porselein en was present in verschillende jongerenopera’s. Voor haar afstudeerproject aan het Conservatorium van Antwerpen koos ze dit intrigerende meesterwerk van Francis Poulenc en Jean Cocteau als vertrekpunt. Pianist/componist Jeroen Malaise werd haar muzikale partner in het traject. Wouter Van Looy regisseerde Naomi in haar waanzinnige monoloog.