Sinds de oprichting in 2006, is het Vlaamse ensemble voor nieuwe muziek Nadar een vertrouwde naam geworden in het internationale veld van de nieuwe muziek. Zoals wel vaker bij deze generatie ensembles, begon het als een groep gelijkgestemde jonge muzikanten, die zich verzamelden rond een gedeelde passie voor hedendaagse muziek en dan in het bijzonder de innovatieve eigentijdse ontwikkelingen daarvan. Met een naam die ze overnamen van auteur, ballonvaarder en fotografie-pionier Gaspard-Félix Tournachon (1820-1910), knipogen ze naar een bewuste eigenzinnige attitude die ze dan delen met de artiest wiens pseudoniem ze geleend hebben. Hun artistieke missie zoekt enthousiast bepaalde esthetische benaderingen op die alternatieve concertformules, elektronica en vooral ook multimedia bevatten. Er zijn drie typerende aspecten die naar voor komen voor de bijzondere positie die Nadar inneemt: hun esthetische voorkeuren, de manier waarop ze een uitvoeringspraktijk ontwikkelen die veel verder gaat dan dat iedere muzikant zijn of haar instrument beheerst en misschien het belangrijkste: de wijze waarop ook de organisatiestructuur van het ensemble een ware collectieve geest weerspiegelt.
Hoewel ze bekend staan voor hun omgang met multimedia-gebaseerde technologie (Michael Beil, Stefan Prins, …), is dit slechts één van de manieren waarop het ensemble alternatieve concertformules heeft uitgewerkt. Nadar staat erop een dramaturgie en scenografie voor ieder concert uit te werken en stuurt de concertervaring doelbewust naar onvertrouwde terreinen, of dat nu met heteluchtballons is (Michael Maierhof) of een programma rond een fictieve artieste (‘Lesaserma Pokhunakhis’). Telkens lijkt het Nadar ensemble gefascineerd door het uitbreiden van de muzikale ervaring voorbij de conventionele grenzen van het podium: naar digital media, naar alternatieve concertformules of zelfs naar fictie. Of het nu theatraal, multimediaal of nog iets anders is, Nadar plaatst performativity centraal in hun artistieke praktijk. Ze exploreren hun zin voor baanbrekende muzikale ontwikkelingen steeds in combinatie met dramaturgisch uitgedachte benaderingen, die het maximum halen uit de mogelijkheid om de concertervaring anders in te vullen. Deze missie kan ook verklaard worden als een specifieke muzikale basishouding die ook weerspiegeld wordt in de interne organisatie van het ensemble: een echte collectieve geest. Die artistieke identiteit delen met jongere generaties muzikanten is daarbij ook een belangrijk onderdeel geworden van Nadars project. Dat leidde tot het uitbouwen van de jaarlijkse Nadar Summer Academy voor muzikanten en componisten van 14-20 jaar (in samenwerking met MATRIX New Music Centre) en de Nadar International Summer School for Young Composers in deSingel (Antwerpen) voor jonge componisten.
Het Nadar ensemble speelde op de meest vooraanstaande internationale podia en festivals, waaronder de Internationale Ferienkurse für neue Musik (Darmstadt), Festival Musica (Strasbourg), Tzlil Meudcan (Tel Aviv), Donaueschinger Musiktage , Acht Brücken (Keulen), Ultima festival (Oslo), conDit (Buenos Aires), Tampere Biennale (Finland) en Platforma (Moscow). In België zijn ze artist in residentie in het Concertgebouw (Brugge) en veelgevraagde gasten in deSingel (Antwerpen), de Bijloke (Gent) en op Transit (Leuven). In 2016 waren ze uitgenodigd als curator voor die editie van het SPOR festival (Aarhus). Hun discografie omvat een live opname van hun concert in 2012 op de Donaueschinger Musiktage mt werken van Kreidler, Prins, Pasovsky and Schedl (NEOS). EXIT F van Michael Maierhof voor vier heteluchtballons en ensemble is uitgebracht bij Migrorecords en Fremdkörper #1 van Stefan Prins was opgenomen op een monografische CD bij het label Sub Rosa. Nadars opname van In Hyper Intervals is te vinden op Johannes Kreidlers portret-CD bij Wergo. Recent maken opnames van Mirror Box Extensions, Infiltrationen 3.0 en Generation Kill van Stefan Prins deel uit van een zeer positief ontvangen monografische CD/DVD set bij Kairos.
foto (c)Conrad Schmitz