Earth diver

ChorWerk Ruhr zingt de ene keer religieuze muziek van Heinrich Schütz, de blik hoopvol omhoog gericht naar een God die hoop en verlossing brengt. Muziek geschreven in tijden dat pest en oorlog dood en vernieling brachten. Dan weerklinkt muziek van Nikolaus Brass, die zoekt, vraagt, het religieuze kaartenhuisje van Schütz laat wankelen.

Het koor beweegt  te midden een imposant videodecor waarin videokunstenaar Wim Catrysse een schijnbaar fictief portret schetst van een ijselijke plek, achtergebleven na een ramp. Een commune van mijnwerkers die tegen beter weten de draad weer oppikt en blijft graven, de aarde in. 

In het centrum leest en zingt performer zanger Phil Minton een beklijvend gedicht over verlies en onthechting. Een tekst van Paul Verrept geïnspireerd door de stadia van rouw van Kübler-Ross. Hij neemt ons mee van ontkenning naar woede, van onze onderhandeling met het leven naar lethargie en depressie, want waar zijn er antwoorden te vinden? Wat zegt God of heeft de wetenschap een beter bod? Wie helpt ons te aanvaarden dat er een einde komt? 

 Earth diver wordt aangevuurd door het betoog van twee spraakmakende filosofen die de omgang met de mondiale crisis hartsgrondig hekelen: Peter Sloterdijk en Slavoj Žižek. Waar de eerste ons aanmaant niet te wachten op een God die niet zal komen en zelf ons leven te veranderen, ziet de tweede een verband tussen de stadia in een rouwproces en onze omgang met de crisis: van ontkenning, over woede tot depressie en aanvaarding

Bij de première in de Ruhrtriënnale door Financial Times als “breathtaking power” omschreven en met vijf***** gelauwerd.